Dziś Wielka Sobota – czas oczekiwania i święcenia pokarmów. Od wczesnych godzin porannych zarówno w kościołach jak i wyznaczonych miejscach w wioskach kapłani poświęcają przyniesione pokarmy, by ochroniły nas od chorób.
Kiełbasy, boczki, mięso pieczone, jajka, chrzan i duży bochen chleba wynoszono pod kościół, gdzie to wszystko co jakiś czas w Wielką Sobotę ksiądz święcił. I małe dzieci, podobnie jak i dzisiaj, też niosły w małych koszyczkach swoją <<święconkę>>
– opisana w „Kronice Gdowa” przez Piotra Gumułkę tradycja święcenia pokarmów, w niezmienionej formie, przetrwała do dnia dzisiejszego. Składniki, które pojawiają się w koszyku wielkanocnym, znajdują się potem w daniach na naszym świątecznym stole. Wśród smakołyków nie może zabraknąć cukrowego lub wypiekanego z ciasta baranka z chorągiewką, przypominającego, że Chrystus stał się Barankiem Ofiarnym. Są też oczywiście jajka – symbol nowego życia, chleb – symbol Ciała Jezusa Chrystusa, a także godności człowieka, któremu nigdy nie powinno zabraknąć chleba. Do kiełbas – symbolu dobrobytu, nie może braknąć soli oraz chrzanu. Oczywiście do wielkanocnego koszyka wkładamy także słodkie ciasta, być może nawet nie wiedząc, że są tu symbolem ludzkiej pracy i mają za zadanie osłodzić nam trud 40-dniowego postu. Niektórzy, chcąc symbolicznie przyspieszyć nadejście wiosny, zapraszają do swych koszyków także zajączki, czekoladowe oczywiście.
Ten dzień to także czas, który przygotowuje wiernych na radość Zmartwychwstania, szczególnie podczas celebracji wieczornej Wigilii Paschalnej, składającej się z Obrzędu Światła, Liturgii Słowa, poświęcenia wody chrzcielnej, Liturgii Eucharystycznej oraz Procesji Rezurekcyjnej.
Foto: „Mój Gdów”.
Źródło: „Kronika Gdowa przez wiek XVIII i XIX – do lat 60-tych XX wieku z opowieści, zapisków, dokumentów i not historycznych spisana”, autor Piotr Gumułka, wyd. I, Wydawnictwo Art. Connection.
